Poleciałam do Aten z wizytą rodzinną i ten cel był najważniejszy. Oczywiście, że chciałam zobaczyć stolicę Grecji, ale nigdy nie pociągały mnie szczególnie wielkie miasta. Przytłaczały mnie swoimi wymiarami, wydawały się pozbawione duszy i możliwości kontaktu z ludźmi. A ja to lubię.

Byłam w Atenach 20 lat temu. Po prostu „byłam”. Autokar zawiózł nas pod bramę Akropolu, przewodnik z parasolem w ręku, nieustający gest stukającego palca wskazującego w tarczę zegarka. Czas wyliczony, ograniczony.

Potem Pireus – szybki przemarsz. Statki wielkie, mniejsze, jachty. Zegarek, jego tarcza i palec. Szybko, szybko… Koniec zwiedzania Aten.

Poleciałam więc znowu odwiedzić to miasto pomimo średniego zainteresowania starożytnością, archeologią i historią. Pamiętam czas lądowania. Zaspana zerknęłam przez okno. Rozświetlona stolica. Miliony świateł. Cudny widok.

Ateny są wielkie, ale nie przytłaczające. Ludzie po drugim dniu zakupów przyjaźnie machają przez witrynę piekarni.

Akropol. Fascynujące jak początki tego wyniosłego budownictwa przetrwały tyle wieków w swoim miejscu. Dotyka się historii. Czułam ją, nawet ja – mało historyczna.

Stąpałam po wykopaliskach. Dosłownie. Pozostałości murów, zabudowań przykrytych szklanymi płytami w chodniku, ogródku czy w alejce prowadzącej do prywatnej posesji. Do nowoczesnego domu wchodzi się stąpając po kilkutysięcznej historii.

Metro -3 linie! I znów niesamowite ! Najstarsza linia ruszyła w 1904 r.* Polecam rozwiązania typu karnet kilkudniowy. [* mowa o zielonej linii metra, która w 1904 roku linia została zelektryfikowana, a która już od 1869 roku funkcjonowała jako kolejka parowa.]

W całej wielkości tego miasta można przemieszczać się do woli: zwiedzać, wyruszyć w przeciwnym kierunku, by wypić kawę z pięknym widokiem, odwiedzić polecaną cukiernię.

Agora zachwyca świeżością produktów, starannością ich wyeksponowania, możliwością kosztowania. Mój raj.

Kafejki… kafeniony – wszechobecne i wypełnione ludźmi. Stoliki na zewnątrz, kwiaty we flakonach, lampki do wina, kolorowe poduszki, ozdobne grzejniki gazowe.

Zniechęcały mnie duże miasta, a pokochałam Ateny z ich wieloma możliwościami.

Pomimo pory zimowej była zieleń. Może nie taka jak w maju, ale była obecna. I cieszyła.

Było zimo – to fakt. Nie pamiętam, kiedy wcześniej tak bardzo zmarzłam, a nie należę do zmarzluchów. Było słońce, był wiatr, był deszcz i było zimno. Ale było też pięknie!